-Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων
- Εξωτερικών
Το 1997, κατόπιν πρωτοβουλίας του αείμνηστου Ι. Σταμούλη, εξεδόθη η απόφαση 137/97 του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Λιβαδειάς, η οποία δικαίωσε τους ενάγοντες Διστομίτες για τις θηριωδίες που διαπράχθηκαν από Γερμανούς της Γκεστάπο και των SS Λιβαδειάς στο Δίστομο τον Ιούνιο του 1944, επιδικάζοντας αποζημιώσεις στους συγγενείς των θυμάτων.
Την απόφαση του Πρωτοδικείου επικύρωσε και η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου, με την απόφαση 11/2000 η οποία υιοθετήθηκε με συντριπτική πλειοψηφία, αφού δέχθηκε, όπως και το Πρωτοδικείο της Λιβαδειάς, ότι η κρατική ετεροδικία κάμπτεται σε περιπτώσεις όπου το κράτος έχει τελέσει εγκλήματα πολέμου ή εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, τα οποία συνιστούν παραβιάσεις του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου αναγκαστικού χαρακτήρα.
Πάρα ταύτα, η εκτέλεση της απόφασης του Πρωτοδικείου Λιβαδειάς δεν πραγματοποιήθηκε, καθώς ο Υπουργός Δικαιοσύνης, ουδέποτε έδωσε την άδεια που απαιτείται εκ του νόμου.
Στη συνέχεια, ο Ι. Σταμούλης έφερε την υπόθεση του Διστόμου στα ιταλικά Δικαστήρια. Έκτοτε η διεκδίκηση των αξιώσεων των Διστομιτών έγινε γνωστή σε διεθνές επίπεδο.
Με βάση τα ανωτέρω : Ερωτώνται οι κ.κ. Υπουργοί :
Α)Γιατί δεν προχωρούν στην εκτέλεση της απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Λιβαδειάς, την ίδια στιγμή που η Γερμανία κάνει αφαίμαξη της εθνικής μας περιουσίας ;
Β) Εν όψει της επίσκεψης της κ . Μέρκελ στην Αθήνα προτίθεται η Ελληνική Κυβέρνηση, αξιοποιώντας και το σκεπτικό της απόφασης της Χάγης που παροτρύνει για την διεξαγωγή διαλόγου, να θέσει το ζήτημα σε επίπεδο διακρατικό ;
Ο ερωτών βουλευτής
Γιάννης Σταθάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου