Το Καταφί, το Καταφόρεμα, ο Καταφόδρομος

Ο Καταφόδρομος, δρόμος γι ανθρώπους και κριθαροκίνητα, που ένωνε τότε την Αντίκυρα με την Δεσφίνα ξεκίναγε από τη θάλασσα, ανέβαινε στο διάσελο της Κοσαντίνας κι έφτανε προσπαθώντας να γλυκάνει τις ανηφόρες μέχρι τον πρώτο σταθμό που ήταν η πλατειά καρούτα, βράχος φυσικά σκαμμένος, γεμάτος με νερό. Σήμερα το αναψυκτήριο αυτό δεν υπάρχει καθώς το έκοψε η πρώτη στροφή του καινούργιου δρόμου.

Παρατηρεί κανείς πως ο δρόμος κατασκευάστηκε την πρώτη φορά, με τέλεια σκαλισμένες πέτρες, και έκτοτε διορθώθηκε αρκετές φορές, με πρόχειρες τεχνοτροπίες.
Ο δεύτερος σταθμός, το καμάρι, αφορούσε σε θρησκευτικές ανάγκες των πιο αρχαίων περιπατητών και ήταν, μάλλον, «Εικονοστάσι» της Αρτέμιδος. Έκτοτε μόνο οι ξένοι περιηγητές σταματούσαν πλέον, ενώ οι ντόπιοι το προσπερνούσαν αδιάφοροι. Οι άνθρωποι σκοτώνουν με άγριο τρόπο τους θεούς που κάποτε λάτρεψαν.

Έπειτα φτάνει κανείς στο Καταφί. Το καταφόρεμα, ένα πανέμορφο φαράγγι δίπλα στον καταφόδρομο χρησιμοποιούταν από τους βοσκούς που ερχόταν από τους ποταμούς σαν συντομότερος δρόμος για το μεσόκαμπο. Τον χρησιμοποιούσαν επίσης κι όσοι ήθελαν να φτάσουν απαρατήρητοι στον προορισμό τους. Ποτέ όμως τα βράδια γιατί τους έπαιρναν τη φωνή οι 5χουρχούρες . Τώρα οι κάτοικοι της περιοχής έχουν φροντίσει με απέραντη …αγάπη το μνημείο αυτό της φύσης κοσμώντας το με τα σκουπίδια τους. Έτσι με τα σκουπίδια τους, με την προτροπή ή την αδιαφορία των αρχόντων, γεμίζουν τα πανέμορφα ρέματα οι περίοικοι.

Αν ο καιρός ήταν καλός το Καταφί το προσπερνούσαν χωρίς να σταματήσουν. Πιο πάνω ακριβώς πριν βγούμε στο Μεσόκαμπο, βρίσκουμε έναν προδέκτη νερού που κατασκευάστηκε το 1903 καθώς λέει η επιγραφή του. Κι έξω από το μοναστήρι του Αϊ Γιάννη ο ξεσκέπαστος πλέον προδέκτης με τα ψηλά κυπαρίσσια. Πιο πάνω στο ύψος της εκκλησίας του αγίου Συμεώνος, η Κατουρίστρα, όπου τα υποζύγια και οι άνθρωποι άφηναν μέρος του νερού που έπιναν στο δρόμο.
Μετά το ξαλάφρωμα η Δεσφίνα ήταν ένα τσιγάρο δρόμος…

Η όλη διαδρομή, ήταν δύο ώρες για τους ανθρώπους που ανέβαιναν 6αρκάτοι και τρεις περίπου όταν συνοδεύονταν με φορτωμένα υποζύγια. Οι περισσότεροι οδοιπόροι περπατούσαν ξυπόλητοι με τα παπούτσια κρεμασμένα στο λαιμό τους για να μην φθείρονται. Τα φορούσαν λίγο πριν μπουν στη Δεσφίνα. Τα σκληραγωγημένα πόδια των ψαράδων της Αντίκυρας δεν πτοούνταν από τις πέτρες και τα’ αγκάθια.
Μια εναλλακτική οδός ήταν το μονοπάτι της Άσπρης, αλλά ήταν μόνο για νέους που αψηφούσαν την ανηφόρα.
Όλα τα σημαδιακά σημεία του δρόμου συμπεριλαμβανομένου και του σπηλαίου είναι άγρια ανασκαμμένα από κυνηγούς θησαυρών.
5 Νεράιδες
6 Πεζή
Δημήτρης Τζουβάλης