Είναι γνωστό ότι οι ραγδαίες μεταβολές της σύγχρονης εποχής, κυριολεκτικά εξαφανίζουν με γρήγορο ρυθμό τον ιστορικό, λαογραφικό και πολιτιστικό θησαυρό μας. Βασική μας επιθυμία είναι να περισώσουμε και να αναδείξουμε την ιστορία και τον πολιτισμό του τόπου μας αλλά ταυτόχρονα να καταδείξουμε την φήμη μιας σπουδαίας Φωκικής πόλης, που διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην αρχαιότητα.
Στη νοτιοδυτική γωνιά της σημερινής Περιφερειακής Ενότητας Βοιωτίας βρίσκεται η
Αντίκυρα, παραλιακή πόλη της αρχαίας Φωκίδας, ασφαλές φυσικό λιμάνι στις βόρειες
ακτές του Κορινθιακού κόλπου. Ως μυθικός ιδρυτής της πόλης, αναφέρεται ο ήρωας
Αντικυρέας, ο οποίος θεράπευσε τον Ηρακλή από τη μανία, που του έστειλε η ΄Ηρα με το
φυτό ελλέβορο, το φαρμακευτικό βότανο που φύεται στα βουνά της περιοχής.
Η γεωγραφική της θέση φαίνεται να καθόρισε από την αρχαιότητα και σε
σημαντικό βαθμό την οικιστική και οικονομική της εξέλιξη και την ιστορία της, ώστε να
γίνει η μεγαλύτερη και ισχυρότερη πόλη στον ομώνυμο κόλπο και στη βόρεια ακτή του
Κορινθιακού. Τα τρία ιερά, του Ποσειδώνα, της Άρτεμης και της Αθηνάς, το δικό της νόμισμα, το θέατρο, τα αγάλματα, και τα δύο γυμναστήρια αναδεικνύουν έναν σημαντικό πολιτισμό.
Πληροφορίες για την ιστορία της πόλης και της περιοχής της αντλούνται από τις αρχαίες γραπτές πηγές, τον Παυσανία, το Θεόφραστο, το Στράβωνα, τον Κλαύδιο Πτολεμαίο και τον Στέφανο Βυζάντιο.
Οι πληροφορίες των κειμένων συνδυάζονται και συμπληρώνονται από τα αποτελέσματα των αρχαιολογικών ανασκαφών.
Αρκετές σωστικές ανασκαφές διενεργήθηκαν στην Αντίκυρα από τη δεκαετία
του 1970 ως σήμερα και συνεχίζονται με την ευκαιρία οικοδομικών κυρίως εργασιών
και έχουν φέρει στο φώς οικοδομικά κατάλοιπα και τμήματα των νεκροταφείων της.
Τα αρχαιολογικά δεδομένα αποδεικνύουν την κατοίκηση της αρχαίας πόλης από τους
προϊστορικούς χρόνους ως το 620 μ.Χ., όταν καταστράφηκε από σεισμό. Σε κάποιες
μάλιστα ιστορικές περιόδους διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην περιοχή του
Κορινθιακού κόλπου. Στην κλασική και την ελληνιστική εποχή ακολούθησε την τύχη
των υπόλοιπων φωκικών πόλεων και κατά τη διάρκεια των «ιερών πολέμων», υπέστη
καταστροφές και διασκορπισμό των κατοίκων της. Στους ρωμαϊκούς χρόνους το λιμάνι
της χρησιμοποιήθηκε για μεταφορά στρατευμάτων και εφοδίων προς την ενδοχώρα.
Επιμέλεια κειμένων: Βασίλειος Αραβαντινός(διευθυντής Θ’ ΕΠΚΑ)Στη νοτιοδυτική γωνιά της σημερινής Περιφερειακής Ενότητας Βοιωτίας βρίσκεται η
Αντίκυρα, παραλιακή πόλη της αρχαίας Φωκίδας, ασφαλές φυσικό λιμάνι στις βόρειες
ακτές του Κορινθιακού κόλπου. Ως μυθικός ιδρυτής της πόλης, αναφέρεται ο ήρωας
Αντικυρέας, ο οποίος θεράπευσε τον Ηρακλή από τη μανία, που του έστειλε η ΄Ηρα με το
φυτό ελλέβορο, το φαρμακευτικό βότανο που φύεται στα βουνά της περιοχής.
Η γεωγραφική της θέση φαίνεται να καθόρισε από την αρχαιότητα και σε
σημαντικό βαθμό την οικιστική και οικονομική της εξέλιξη και την ιστορία της, ώστε να
γίνει η μεγαλύτερη και ισχυρότερη πόλη στον ομώνυμο κόλπο και στη βόρεια ακτή του
Κορινθιακού. Τα τρία ιερά, του Ποσειδώνα, της Άρτεμης και της Αθηνάς, το δικό της νόμισμα, το θέατρο, τα αγάλματα, και τα δύο γυμναστήρια αναδεικνύουν έναν σημαντικό πολιτισμό.
Πληροφορίες για την ιστορία της πόλης και της περιοχής της αντλούνται από τις αρχαίες γραπτές πηγές, τον Παυσανία, το Θεόφραστο, το Στράβωνα, τον Κλαύδιο Πτολεμαίο και τον Στέφανο Βυζάντιο.
Οι πληροφορίες των κειμένων συνδυάζονται και συμπληρώνονται από τα αποτελέσματα των αρχαιολογικών ανασκαφών.
Αρκετές σωστικές ανασκαφές διενεργήθηκαν στην Αντίκυρα από τη δεκαετία
του 1970 ως σήμερα και συνεχίζονται με την ευκαιρία οικοδομικών κυρίως εργασιών
και έχουν φέρει στο φώς οικοδομικά κατάλοιπα και τμήματα των νεκροταφείων της.
Τα αρχαιολογικά δεδομένα αποδεικνύουν την κατοίκηση της αρχαίας πόλης από τους
προϊστορικούς χρόνους ως το 620 μ.Χ., όταν καταστράφηκε από σεισμό. Σε κάποιες
μάλιστα ιστορικές περιόδους διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην περιοχή του
Κορινθιακού κόλπου. Στην κλασική και την ελληνιστική εποχή ακολούθησε την τύχη
των υπόλοιπων φωκικών πόλεων και κατά τη διάρκεια των «ιερών πολέμων», υπέστη
καταστροφές και διασκορπισμό των κατοίκων της. Στους ρωμαϊκούς χρόνους το λιμάνι
της χρησιμοποιήθηκε για μεταφορά στρατευμάτων και εφοδίων προς την ενδοχώρα.
Κείμενα: Εύη Τσώτα (αρχαιολόγος Θ’ΕΠΚΑ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου