Το μεγάλο πανηγύρι, στο οποίο συμμετέχουμε όλοι μας.

Στις μικρές κοινωνίες συνήθως λειτουργούν τρία στρατόπεδα στο ένα, ανήκουν οι εξαρτημένοι εργασιακά και κοινωνικά απ’ τους «Ντόπιους κομματάρχες», στο άλλο όσοι δεν βολεύτηκαν από τους προηγούμενους και στο τρίτο όσοι αγαπάνε το τόπο.
 Η Ιστορία μας αρχίζει με τους πολλούς δήμους και τις πολλές κοινότητες. Κάθε δήμος και παράγοντας κάθε χωριό και κομματάρχης. Λίγο πολύ αυτό θυμίζουν και τούτες οι εκλογές.
 Αυτοί οι δήμοι και οι αυτές οι κοινότητες εξανεμίσθηκαν. Το 1997 ο αριθμός των δήμων και των κοινοτήτων μειώθηκε σε 6.128 για να καταλήξει το 2011, στους 325!
Κι εδώ σταματά το πανηγύρι κι αρχίζει η φιέστα.
Κεντρώοι εκ καταγωγής, μεταγράφονται στη δεξιά.
 Δεξιοί εκ πεποιθήσεως δηλώνουν ανεξάρτητοι.
 Κεντροδεξιοί, μεταλλάσσονται σε νεοαριστερούς ιδεολόγους.
 Ο καθένας σκοπίμως ντύνεται κατά πως τον βολεύει και υποτιμά το φτύσιμο του λαού.
 Κι εδώ σταματά το τάξιμο κι αρχίζει το κράξιμο.
 Ριζικοί μετασχηματισμοί.
Διάσωση με νέες πολιτικές απόπειρες.
Διαφορετικές και αντισυμβατικές δυνάμεις.
Ανάδειξη νέων αντισυστημικών φιλόδοξων σχημάτων.
 Κύμα νεοορθολογισμού, σταθερότητας, πρωτογενών πλεονασμάτων, ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, επάνοδο στις αγορές, επαναρρύθμιση των χρεών, προσδοκίες και κολοκύθια τούμπανα.
 «Λογικά» οι ψηφοφόροι θα κλιθούν να επιλέξουν υπό την επίδραση πολλών διαφορετικών εντυπώσεων και μεταβαλλόμενων συναισθημάτων που διαμορφώνουν αυτά τα διλήμματα.
Κάποιος πρέπει να μας γκρεμίσει από την σιγουριά του καναπέ και τις αυταπάτες μας.
Κι αυτός είναι ο ίδιος μας ο εαυτός γιατί το μέλλον μας κρίνεται από τις επιλογές μας.
 Οι ντόπιοι κομματικοί παράγοντες, κάνουν τη «δουλειά τους» είναι σαν να λέμε σαν τις παιδικές πάνες…. πρέπει να αλλάζονται συχνά και πάντα για τον ίδιο ακριβώς λόγο….