Κριτήρια επιλογής υποψηφίων συμβούλων και η συγκρότηση ψηφοδελτίων.

Πριν μια βδομάδα έγινε μια πρώτη προσέγγιση στους υποψηφίους δημάρχους που ενδιαφέρονται για τον Δήμο Διστόμου Αράχωβας Αντίκυρας.
Επτά μέρες διεργασιών και η αγωνία των επικεφαλής παρατάξεων που φλερτάρουν με τον δήμο στις εκλογές του Μαΐου, να σχηματίσουν ψηφοδέλτια, είναι έκδηλη.
 Ποιοτικά, η ποσοτικά κριτήρια επιλογής υποψηφίων συμβούλων, συγκρότηση ισχυρού ψηφοδελτίου, επιλογή προσώπων (επαγγελματιών η κομματικών και άφθαρτων) προσπαθούν να πείσουν οι υποψήφιοι δήμαρχοι ακόμη και πολίτες που ίσως να μην είχαν φανταστεί ποτέ πριν τον εαυτό τους σε αυτό το ρόλο.

 Οι λεγόμενοι «επαγγελματίες» του είδους. Δεν νοείται εκλογική αναμέτρηση χωρίς να είναι παρόντες. Εναλλάσσονται μεταξύ των παρατάξεων με αντικειμενικό στόχο να μετέχουν αδιαλείπτως στη νομή της τοπικής εξουσίας.
 Η δεύτερη κατηγορία είναι οι κομματικοί στρατοί. Επιστρατευμένα από τα κόμματά τους στελέχη, μπαίνουν στους συνδυασμούς χωρίς να ενδιαφέρονται καν ποιος είναι ο επικεφαλής.
Υπάρχει και η τρίτη κατηγορία, πολυπληθέστερη των άλλων, λόγω των αναγκών του «Καλλικράτη», τα «νέα και άφθαρτα» πρόσωπα, που εκτίθενται για πρώτη φορά στην ψήφο των πολιτών, με τους περισσότερους να μην έχουν μέχρι σήμερα ουδεμία σχέση με την πολιτική και την αυτοδιοίκηση.
Σ' αυτή την κατηγορία υπάρχουν υποκατηγορίες, από εκείνους που βλέπουν σ' αυτές τις εκλογές την ευκαιρία για τη δική τους συμμετοχή στο σύστημα, από τους ρομαντικούς της διάθεσης ειλικρινούς προσφοράς, από τους έχοντες άγνοια ...;κινδύνου. Όλοι χωράνε.
Υπάρχουν όμως και οι «άλλοι», εκείνοι που παρά τις πιέσεις που δέχονται, αρνούνται να συμμετάσχουν, όχι μόνο σε αυτήν, αλλά ούτε και σε άλλες εκλογικές αναμετρήσεις.
Τι συμβαίνει;
Για ποιόν λόγο το πιο ικανό, το πιο δημιουργικό κομμάτι της τοπικής κοινωνίας αρνείται να συμμετάσχει στα κοινά;
Γιατί όλο και πιο λίγοι το αποτολμούν;
Η απάντηση δεν είναι δύσκολη. Ξέρουν πολύ καλά, ότι έτσι όπως έχει αλλοιωθεί και αλλοτριωθεί σήμερα στη χώρα μας η έννοια της πολιτικής, δεν έχουν καμία θέση στο πολιτικό σκηνικό. Το πολιτικό κατεστημένο κάνει ό,τι μπορεί να τους κρατήσει απέξω. Οι μηχανισμοί θα τους πολεμήσουν μέχρις εσχάτων. Δεν θα τους αφήσουν καν να εκλεγούν. Στην καλύτερη περίπτωση, θα τους εκμεταλλευθούν ψηφοθηρικά, θα τους στύψουν και θα τους πετάξουν στη συνέχεια. Κι αν κάποιοι τα καταφέρουν «κατά λάθος», να ξεχωρίσουν μέσα στο σύστημα, τότε θα υποστούν ένα ανηλεή πόλεμο, σε ό,τι προσπαθήσουν να κάνουν. Αργά ή γρήγορα θα εγκαταλείψουν, αν διαθέτουν στοιχειώδη προσωπική και πολιτική αξιοπρέπεια.
 Από την άλλη πλευρά, αυτά που προαναφέρθηκαν ως «προσόντα» για τη συγκεκριμένη κατηγορία ανθρώπων, είναι εξ ορισμού μειονεκτήματα για όσους θέλουν να ασχοληθούν με την πολιτική. Σήμερα, καλώς ή κακώς, δικαίως ή αδίκως, έχει εμπεδωθεί στην κοινή γνώμη η εντύπωση ότι προτιμώνται οι απολίτικοι, οι λαϊκιστές, οι εύκολα διαχειρίσιμοι, οι ετερόφωτοι, τα φερέφωνα, οι προσκολλημένοι σε παράγοντες, αυτοί που οι ιδέες τους και οι πρωτοβουλίες δεν θα απειλήσουν κατεστημένα, δεν θα ταράξουν τους κύκλους και την ισορροπία μιας ήδη διαμορφωμένης κατάστασης στα μέτρα και στα όποια συμφέροντα , μικροπολιτικά, οικονομικά κλπ. Εξ αυτού του λόγου, ούτε τολμούν να σκεφτούν ενδεχόμενη συμμετοχή τους.
Παρά τις προαναφερθείσες γενικές παραδοχές, υπάρχουν και άνθρωποι που πραγματικά προβληματίζονται. Βρίσκονται σε μια διαρκή εσωτερική σύγκρουση. Να μπουν στο παιχνίδι και να προσπαθήσουν εκ των έσω να πολεμήσουν τα κακώς κείμενα ή μήπως είναι χαμένοι από χέρι, οπότε μόνο προσωπική φθορά συνεπάγεται η όποια προσπάθεια;
Συνήθως η απάντηση κλίνει προς το δεύτερο. Αποφασίζουν να απέχουν. Όταν η άσκηση πολιτικής έχει ταυτιστεί με την έννοια της συντήρησης ενός συστήματος, ενός «κατεστημένου» όπως συνηθίζουμε να λέμε, τότε απαιτεί υποταγή, υποχωρήσεις και συμβιβασμούς .
Και για ορισμένους ανθρώπους υπάρχουν κάποιες αξίες αδιαπραγμάτευτες.
Τώρα είναι η τελευταία μας ίσως ευκαιρία να διεκδικήσουμε την ωριμότητα μας σαν άνθρωποι και σαν πολίτες ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΝΤΑΣ. Για μην τιμωρηθούμε όπως πολύ σοφά έλεγε ο Πλάτωνας. "Μια από τις τιμωρίες της άρνησης συμμετοχής στα κοινά, είναι να καταλήξεις να κυβερνάσαι από κατωτέρους σου".

Πηγή: "Για τους αναχωρητές και τους «απ’ έξω»"