Του Γιώργου Δ. Ανδρέου
Δεν είναι γρίφος, ούτε κώδικας. Είναι τρεις περίοδοι της σύγχρονης Ελληνικής ιστορίας. Περίοδοι εθνικών καταστροφών. Αφορμή για την αναφορά στις τρεις αυτές αποφράδες για τη χώρα περιόδους και το συσχετισμό τους με όσα συμβαίνουν σήμερα, τώρα, στον ίδιο τόπο ήταν η συζήτηση με φίλο εγκρατή στη σύγχρονη ιστορία του τόπου μας. Δεν είναι όμως σκοπός του σημειώματος αυτού η ιστορική αναδρομή. Είναι η διαπίστωση και η αναγωγή μιας μεγάλης ομοιότητας των περιόδων αυτών στο σήμερα, που προξενεί τρόμο.
Το κοινό χαρακτηριστικό των τριών αυτών ιστορικών περιόδων είναι ότι η τότε πολιτική ηγεσία του τόπου αγνόησε το διεθνές περιβάλλον και τη θέση της χώρας μας σ’ αυτό. Το πλέγμα των διεθνών σχέσεων, των συσχετισμών, των συμμαχιών. Και θέλησε, με εθνικό και προσωπικό ναρκισσισμό να αποδείξει πως μπορούμε, με τα όπλα και το έτσι θέλω, αγνοώντας το διεθνές περιβάλλον, να διεκδικήσουμε, άκαιρα, αυτό που νομίζουμε εθνικό συμφέρον (η σύγχυση ανάμεσα στο ιδεατό, το πραγματικό και το ρεαλιστικό είναι προαιώνια).
Το 1895-98 με την επέμβασή μας στην Κρήτη, αποτέλεσμα δημαγωγίας και λαϊκισμού, κόντρα στους συσχετισμούς των μεγάλων δυνάμεων της εποχής, δώσαμε αφορμή σε Ελληνοτουρκικό πόλεμο, που κόντεψε να ακυρώσει τις κατακτήσεις το 1821. Με κόπο κρατήσαμε τα σύνορα της Ελλάδας μας στη Λαμία.
Το 1920-22 αποφασίσαμε να καταλάβουμε τη Μικρασία μέχρι την Άγκυρα και να δημιουργήσουμε τη μεγάλη Ελλάδα των ηπείρων και των θαλασσών, αγνοώντας το διεθνές περιβάλλον αλλά και τις προειδοποιήσεις.
Αποτέλεσμα.
Η εθνική καταστροφή του 1922 και η απώλεια του Ελληνισμού της προαιώνιας κοίτης μας. Το 1946 το Κουμουνιστικό κόμμα Ελλάδος, αδιαφορώντας για τις συμφωνίες των μεγάλων δυνάμεων μετά το νικηφόρο πόλεμο, αποφάσισε να εντάξει, με τα όπλα, τη χώρα στο μπλοκ του υπαρκτού σοσιαλισμού.
Αποτέλεσμα:
Ο καταστροφικός εμφύλιος που οδήγησε σε εθνικό διχασμό και τη χώρα στο χάος.
Έτσι περίπου και σήμερα. Αγνοούμε τους διεθνείς συσχετισμούς, συμμαχίες και σχέσεις, που είναι περισσότερο περίπλοκες από ποτέ. Ναρκισσευόμαστε πως μόνο εμείς κατέχουμε την απόλυτη πολιτική αλήθεια και οικονομική αυθεντία. Είμαστε εμείς που χρωστάμε δανεικά και προσπαθούμε να μην πληρώσουμε στο βωμό της αλληλεγγύης. Που διακηρύσσουμε πως θα δείξουμε τον πρότυπο δρόμο που πρέπει να βαδίζει η Ενωμένη Ευρώπη, βρίζοντας στην ουσία τους λαούς της για τις επιλογές τους.
Αγνοούμε τους Αμερικανούς για να εξαντλήσουμε τα φιλάνθρωπα αισθήματά μας στους φυλακισμένους τρομοκράτες. Πιστεύουμε (;) αφελώς πως οι Ρώσοι και οι Κινέζοι θα διακινδυνεύσουν τις σχέσεις τους με την Ευρώπη και τη Γερμανία, για μας τους μικρούς μπαταχτσήδες.
Απειλούμε τους Ευρωπαίους εταίρους μας πως αν δεν μας δώσουν χρήματα, χωρίς να αναλάβουμε υποχρεώσεις, θα αυτοκτονήσουμε και θα πάθουν και αυτοί ζημιά. Μπερδεύουμε τον αριστεροακροδεξιό νοσηρό λαϊκοεθνικισμό με την Ευρωπαίκή αλληλεγγύη. Απειλούμε να δημιουργήσουμε τετελεσμένα. Με δύο λέξεις Αγνοούμε το διεθνές περιβάλλον, τους διεθνείς συσχετισμούς και τις διεθνείς σχέσεις. Εύχομαι και ελπίζω οι ομοιότητες των συμπεριφορών μας ως έθνος, λαός και ηγεσία, τότε και τώρα, να μην έχουν τα ίδια αποτελέσματα.
Από εμάς, δηλαδή την ηγεσία μας, εξαρτάται. Γιατί εχθρός του καλού είναι το καλύτερο έλεγε ο σοφός λαός, όταν στα χρόνια της μεγαλοσύνης του ανέδειξε την έννοια του μέτρου στις συμπεριφορές και τις επιδιώξεις. Άλλωστε το ωσαννά από το σταύρωσον απέχουν 5 ημέρες.
Ο Γιώργος Ανδρέου είναι δικηγόρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου